Hustawka.

A teraz.

Wyobraź Sobie

Że jesteś sama.

Na jakim bezdzietnym wzgórzu. Z drzewem tylko jednym. Solidnym. Zaraz przy zboczu. Urwisku. Pod dębem wielka dziura. Śmierć nieunikniona. Woda okrywa skały, ostre, błyszczące. A ty na huśtawce się bujasz. Machając radośnie nogami.

Spoglądając.

Raz na niebo. Raz na ziemie. Raz na zbocze.

Wyobrażając sobie że to już koniec.

I linka pęka. Czeka cie koniec.

Lecisz w przestworzach rozpościerając skrzydła.

I nie spadasz, szybujesz jak ptak.

Ku wolności.

Wolności każdej z nas.

Kill yourself.

Najlepiej się zabij.

I tak nikt Cie tu nie potrzebuje.

Bratasz się ze śmiercią

A życie Ci tak okrutne figle prawi.

Opuść ten świat gdzie zguba, strach i zrozpaczenie.

Dołącz do nas w niebie.

Nie będziesz z nami sama.

Będziesz szczęśliwa.

Szczęśliwa tu gdzie nie ma błędów.

Więc odejdź z świata pełnego grzechu.

Opuść i nie zatruwaj go więcej.

Każdy o tym marzy.

Każdy.

Byś wreszcie poszła spać.

Spałaś, a ktoś Ci zabrał głos.

Byś wstać już nie mogła.

Byś życie nam umiliła.

Swoim czarnym końcem w deszczu wytańczonym.